Adı Yok Gençlik Edebiyat Dergisi Sayı: 57

Bir cümleyi bitirmek değil istediğim. Bazen nokta ile, virgül ile yeniden yazmak istiyorum adını kâğıda. Ne kadar tekrar etsem yetmiyor. Öyle ki ne kadar çok kelime söylesem seni anlatırken o derece adının saflığını kirletiyor mürekkep. Güneş yüzüne değerse diye kalbim kırılıyor, ah bir ses aşina olsa kulağına... Dizlerimiz yara bere içinde, düşlere düşüp düşüp çıkıyoruz. Uzakta olmak yüz yüze gelememek değildir ya, biliyorum ki ben seni arıyorsam sen de beni arıyorsun... Korkmuyorum aramaktan yorulursam diye, ‘çünkü yeniden buluşacağımızı biliyorum ilahi bir ebediyette’ -Ezgi Harmancı-