Rus Edebiyatının Kurucusu Aleksandr Puşkin

Birçok edebi eleştirmen ve dünya genelindeki insanlar, Aleksandr Sergeyeviç Puşkin'i Rusya'nın en büyük şairi, yazarı ve modern Rus edebiyatının kurucusu olarak kabul ediyor. Aleksandr Puşkin, 6 Haziran 1799'da Rus soylu bir ailede doğdu.Aleksandr Puşkin, Özel bir okula giden öğrenci olarak Moskova, Rusya'da Fransız kültürü ve Fransız dilinde üstün başarı gösterdi. Ayrıca gençliğinde kısa hikayeler ve şiirler yazmaya başladı. Yazma yetenekleri geliştikçe, okuyucuları büyüleyen hikayeler ve şiirler yazarak tutkulu olduğu konuları içeren edebi bir yeteneğini geliştirdi. Sıklıkla, bu tartışmalı konular arasında aşk, ırkçılık, sosyal adaletsizlik ve Rus yetkililer tarafından genellikle hoş karşılanmayan siyasi mizah ve yorumlar yer alıyordu.Aleksandr Puşkin’in bazı eserleri, atalarının yaşamlarını anlatıyordu.

Aleksandr Pushkin'ın tamamlanmamış 1828 tarihli romantik romanı olan Büyük Petro'nun Zenci Kayası'nda, zenci büyük büyükbabası olan İbrahim Petroviç Hannibal'dan gururla bahseder, onun Peter tarafından bir hizmetçi olarak saraya getirildiği ama Çar tarafından bir oğul gibi behandırıldığından bahseder. Hannibal daha sonra Rusya'nın önde gelen askeri figürlerinden ve en iyi mühendislerinden biri olacaktır.Aleksandr Pushkin zenci büyük büyükbabasını olumlu bir şekilde tasvir etmesi sayesinde, nesiller boyu tutkulu okuyucular "herhangi bir insanın--renk ayrımı yapılmaksızın--fırsat verildiğinde yükselişe geçebileceğine" dair umut, ilham ve cesaret bulmuşlardır.

Afrika kökenlerine rağmen Aleksandr Puşkin Rusya'da beyaz bir adam gibi yaşadı, ancak sonunda Rus monarşisinin üyeleri tarafından baskı altına alındı. İlk başlarda Çar I. Nikolay ile adına hitaben tanışıyor ve birkaç kez kraliyet mülklerini ziyaret ediyordu. Ancak Aleksandr Puşkin'in yazıları Rus hükümetine ve Rus elit toplumuna karşı daha eleştirel hale geldikçe, Rus askeri elitinin üyeleri olan Dekabrısts ile ittifak kurdu. Dekabrısts, daha fazla özgürlük istiyor ve kendi işlerini yönetme yeteneği ve hakkına sahip olmak istiyordu. Puşkin'in çalışmaları Rus Monarşisi tarafından giderek daha az popüler oldu ve bu nedenle Çar'ın düşmanı olarak kabul edildi. 1820 yılında Sibirya'daki Yekaterinoslav'a sürgüne gönderildi. 1826 sonbaharına gelindiğinde Puşkin Moskova'ya geri dönmeyi başarmıştı.

Etkisi ve Mirası

Sürgün dönemi boyunca, Aleksandr Pushkin hiçbir zaman yazmayı bırakmadı. O, zengin Rus folkloruna derinden kök salmış hayatlarını sürdüren her günkü insanların hikayelerini anlattı. Bu hikayeler ve şiirler, bugün hâlâ dünyanın her yerindeki insanların karakterleri ve hikayeleri kişisel düzeyde benimsemesi nedeniyle varlığını sürdürmektedir. Edebiyata unutulmaz katkıları arasında, Büyük Petro'nun Zenci Adamı, Belkin'in Hikayeleri, Pikovaya Dama, Ruslan ve Ludmila, Tunç Atlı ve Çar Sultan'ın Hikayesi bulunur.
10 Şubat 1837'de Aleksandr Puşkin, eşinin onu baştan çıkarmaya çalışan Rus Ordusu'ndaki Fransız subayı Georges d'Anthès'in onurunu korumak için girdiği düelloda öldürüldü. O, 37 yaşındaydı. Bugün Rusya'da, ulusun en büyük yazarına adanan birçok anıt bulunmaktadır. Bunlar arasında en büyüğü Moskova'daki Puşkin Müzesi'dir.