Aloşname

Sandık ki, sanabiliriz ki, dünyamızı altüst eden mahşer günleri geride kaldı, dindi tufan ve dindi üzerinde yüzdüğümüz uçsuz bucaksız, düne kadar öfkeyle dolu su, şimdiden tezi yok saracağız yaralarımızı, öldüreceğiz içimizi hıncahınç dolduran yırtıcı kalabalığın her üyesini, dingin ve bilge sürdüreceğiz bundan böyle, yeni bir hayatı: Ufukta, geri çekilmiş, bekliyor oysa, simsiyah bir yağmuru yeniden üstümüze kusacak olan kasırga, herkes hemen hemen hazır yüzüne boyalar sürmeye, kan çanağı bakışlarını giymeye, tırnaklarını ve dişlerini uzatmaya, muhbir ve kalleş, sinsi ve hesaplı, havayı karartmaya yalnızca bir çare görüyor gösteriyor Aloş’un dünyası: Uyumamak gerekiyor bundan böyle, hiç uyumamak, dalmamak, kendinden bir an için bile uzak kalmamak gerekiyor, diyor Aloşname’nin herbir sahnesi: Birimiz uyuyacak olursa diye ötekisi bekçi durmalı.
1998-99