Anemon (Deniz Şakayığı)_{(Deniz Şakayığı)}

Varna’nın dış mahallerinden geçerek, büyük bir parkın çimlerinin üzerinde yattıktan sonra iyice dinlendiler. Denize ulaşmalarına az kalmıştı. Bu gezinti yormuş olsa da çok eğlenceliydi. Yol boyunca birbirlerine olmadık şakalar yaparak ve hikâyeler anlatarak daha da eğlenceli hale dönüştürüyorlardı günü. Sahile vardıklarında Anemon büyülenmiş gibi uzun uzun denize bakıp havasını içine çekti.

En sonunda kıyıda, kumların üzerine oturdular (…)
O sırada yan tekneden gelen müzik sesi yükselmiş, tekneye doluyordu:

Böylesine güzel liman gecelerinde sevişir sevdalılar.
Böylesine denizlerde, kocaları için korkar kadınlar.
Aşkın bütün sınırlarını yaşarlar,
Böylesine denizlerde.
Yıldızların ışığına karışan başı dizlerinde,
Kim bilir kaç kez birlikte oldular?

Bu romanda trajik bir aşk öyküsü yer alıyor. Ancak bu öykü bir bakıma ‘ötekilerin’ öyküsüdür. Mübadillerin, muhacirlerin, yerinden yurdundan edilenlerin yeni bir yurt edinişlerinin de öyküsüdür. Aşk bir tür arayışsa bu arayışın bir ucunda da daima bir mücadele vardır.

Anemon, bu trajik yaşamlardan süzülüp gelen bir hayatın aşkla yeniden kuruluşudur. Anemon; sevgidir, sahiciliktir, derinliktir, yaşamı kucaklamaktır. Evet, evet Anemon AŞK’tır…

Aydın Şimşek