Annem’den Sonra

Bir karmaşa sardı hayatımı,

Acımasızdı toprağı soğuktu, hasretinin yükü ağırdı,

Hesabı çetindi.

Nedenleri çoktu, sebebi bir tek bendim

Gözyaşlarıma karışan gülüşlerim sahteydi.

Güçlü duruşum yalandı,

Bıraksalar haykırırdım tüm birikmiş sözlerimi dağlarda

Gözyaşlarımı yağmura verirdim.

Acıyor içim, acıyor her yanı hayatımın.

Yetmiyor haykırışım,

Yetişemiyorum kalbimin inleyen sesine.

Bırakın dedim, bırakın beni kendimle kalayım

Öylece kalayım hasretimin elinde.

Elim eline değmedi madem,

Bu gariplik saracak beni biliyorum,

Terk etmeyecek beni tüm varlığıyla biliyorum.

Soğuktu toprağı Cennet Kuşumun,

Ama rüzgârı yaktıkça yakıyordu içimin her zerresini.

Bekle demiştim bir gün olsun ne olur,

Bir bahar olur düşerim, ayazına mevsiminin

Gül olur açarım, en ihtişamlı ağacında İsra’nın

Yeter ki gözlerinin şahidi olsun gözlerim

Yeter ki bulsun kaybını keşkerim. Şimdi terkedilmiş bir hayatın yalnızlığında bıraktın beni.

Lütfen bana izin verin ağlayayım sadece,

Sarılayım toprağına, sürüneyim ayak uçlarına

Şifa olur belki yaralı yüreğime.

Hayatımın fırtınasıydı duruldu,

Yangın yeridir şimdi yüreğim

Bir sağnak yağmur başladı gökyüzünde,

Sırılsıklam oldum ama sönmedi yangınlarım,

Islak kaldı yolunu gözleyen kirpiklerim

Artık silsene Annem...