Anthos Logeia (Toplu Şiirler 2013-2023)

kadim zamanlardan
mensup olduklarımdan koparak
azınlıklaştırıldım

koku partiküllerim
patlıyor adresi olmayan
taç yapraklarda

sağırlara şarkı söyleyeceğim
belki dudaklarımı okuyabilirler
ve titreşimleri hissederler umuduyla

canimus surdis

kayan obtüratör etkisiyle
gözlerim hayatı tek bir blok olarak görmüyor
yukarıdan aşağıya satırlar halinde tarıyor
ân'ın üst kısımlarını

tüm şiirlerimin oluşturacağı antoloji
etimolojisine uygun olarak
çiçek dermesi olacak

umutsuzluğa serbest düşerken
dünya üzerinde yedeği olmayan bir
morfin ampülünü boşaltmışçasına
acı çekmeye başladım

bir deniz ıslanmazsa
¿ne kalır denizliğinden
ya da ne kaybeder ki?