Aşk-ı Memnu (Günümüz Türkçesiyle)

“Bihter şimdi kendisinden başka bir vücut gibi seyrettiği bu hayali ufak bir hareketiyle kaçırmaktan çekinerek hareket etmeden duruyor, onu tutmak, ona sarılmak için ellerini, dudaklarını uzatacak olursa ikisi birden orada ölüverecekler, delice bir öpüşmenin ateşleri arasında can verecekler zannediyordu. Fakat onun böyle, ruhu sarsan bir kavuşma humması içinde ölmeye, can vermeye ihtiyacı vardı. İşte bu ihtiyaç şimdi bir yanıp yakılma iniltisiyle bütün benliğinde bağırıyor, vücudunda ıstırap veren bir ateş oluyordu.”

Modern Türk edebiyatının en önemli isimlerinden biri olan Halid Ziya, edebiyatın hemen her türünde eser vermiş bir şahsiyettir. Bununla birlikte Halid Ziya esas kimliğini romancılıkta ve hikâyecilikte bulur. “Türk romancılığının babası” kabul edilen Halid Ziya’nın romanları içerisinde Aşk-ı Memnu’nun çok özel bir yeri vardır. Halid Ziya’nın ustalık dönemi eserlerinden biri olan ve “yasak aşk” temasına eğilen Aşk-ı Memnu, tasvir ve tahlillerindeki başarısı ile ön plana çıkan bir eserdir.

İlk olarak Servet-i Fünun mecmuasında tefrika edilen eser, 1901 yılında kitap olarak basılmış, 1939’da yazar tarafından dili sadeleştirilerek yeniden neşredilmiştir. Edebiyat tarihimizin en çok okunan romanlarından Aşk-ı Memnu, zaman içinde edebiyatımızın klasiklerinden biri olmuş, pek çok kez beyaz perdeye aktarılmış ve dizi olarak da seyirciyle buluşmuştur. Modern Türk romanın en önemli eserlerinden Aşk-ı Memnu’nun elinizde tuttuğunuz sadeleştirilmiş baskısında yazarın sağlığında yapılan son neşri esas alınmıştır.