Başımın Belası

Zeynep Güneş... Kozasından sıyrılıp bir kelebek olmak için çıktığı yolda, hiç bilmediği bir rüzgâra kapılıp bambaşka diyarlara
savrulacağından habersizdi.

Yepyeni bir hayata adım atarken tek başına yürüyeceğinizannetse de hesaba katmadığı şey, kelebek etkisiydiçünkü bu hayatta hiçbir rastlantı sebepsiz değildi.Zeynep, çıktığı bu yolda aynı sokaktan geçme ihtimali bileolmayan insanları rengârenk düğümlerle birbirlerinebağlayacak; her geçen gün dostluğu, aile olmayı vehayal kurmayı öğrenecekti.

Bir de aşkı...

Başkalarının masalında figüran olmak yerine kendi masalını yaşayacaktı.
Bir gün oradan kovulduğunda da masalların her zaman mutlu sonla bitmeyeceğini düşünecekti.

Oysaki hâlâ bilmediği bir şey vardı: Masallar mutlu sonla biterdi ama sonsuzluk her şeyin bittiğini sandığımız yerde başlardı.

“O gün orada karşılaşmasaydık bile sen yine bana gelecektinve ben senin mavilerini gördüğüm ilk an yine sana âşık olacaktım...

Yetecekti, Zeynep. Tek bir an yetecekti bizeçünkü seni sevmek benim kaderim.

Ben sana âşık olmak için gelmişim bu hayata.”