Beydağı’nın Kızının Yüreğinden Damlalar

Günvar umut dalın koparıp atma
Yeşert çiçeğini fazlada takma
Gönül bahçendeki çiçeği koru
Acı gözyaşların son bulsun sende.

“Nedendir bilinmez, şiir konusunda insanlar genelde iki üç noktada yer alırlar. Seven çok sever, sevmeyen de şiiri ve şiir seveni eleştirir durur. Oysa bir duyguyu karşındakine aktarmanın en muhteşem yolu şiirdir.

Bunun için şiirin, şairin ve ikisi arasındaki ilişkinin tarifi zordur.

Montaigne bu konuda şöyle bir izahta bulunur: ''Şiirin orta hallicesi beylik ölçülerle, sanat bilgisi ile yargılanabilir; ama şiirin iyisi olağanı aşan kuralların ve aklın üstündedir. Onun güzelliğini sağlam ve olgun bir görüşle fark eden, bir şimşeğin parıltısı kadar görebilir ancak. O güzellik aklımızı işletmez, başımızdan alır, allak bullak eder.''