Bırak, Kumandalar Bende!_{Pandemi Günlükleri}

BIRAK, KUMANDALAR BENDE!" bütün pilotların aşina olduğu kokpit içi bir iletişim söylemi. Ama kitabımızda malum söylem, pilotlar arasındaki iletişimi değil, pandeminin havacılık sektörüne olan müdahalesini anlatan bir metafordur!

Hayat aynen bir uçuş sortisine benzer. Topraktan başlar toprakta biter. Sıfırdan hiçbir şey bilmeden yola koyulur insan. Kalkışta hızlanır hızlanır, yerden kesiliş anı ilk adımlarıdır yaşamın. Tırmanış sırasında tam güçle zorlukları aşıp ayakları üzerinde durmayı öğrenir. Düz uçuşa geçtiğinde düzenini kurmuş, biraz rahata ermiştir.

Küçük büyük engellerden kaçınarak rotasına devam eder. Ama yine de fark etmediği kadar süratlidir. Yaş aldıkça aynen harcanan yakıt misali enerjisi azalmaktadır. Alçalışa başladığında artık takati rölantidedir, lâkin bu aşamada bile hızı hala kalkış hızından daha fazladır. Yani insan hayatı hep hızlı yaşar.

Yaşamın değişmeyen kuralıdır: Zorluklardan öğrenilir, ders alınır. Bazen umulmadık anlarda karşımıza çıkan bir müşküle serzenişte bulunsak da yarattığı farkındalık için minnet duyarız. Bizi yavaşlatan engeldir çoğu zaman hayatın mucizelerini görmemizi sağlayan. Kimi zaman bir deprem, bir savaş ya da bir pandemidir hayatımızı film şeridi gibi geriye sardıran, acı tatlı anılarımızı canlandıran.

Son sürat akıp giden zamanı yavaşlatan ilahi bir fren olarak nitelendirdiğim Covid-19, hayatın gelmiş geçmiş anlarını yeniden gözden geçirmemizi, anlamlandırmamızı, hatırlamamızı sağladı. “BIRAK KUMANDALAR BENDE!“den bu sayfalara aktarılanlar işte bu son pandemi ile birlikte gelen uyanışın, farkındalığın yansıması olarak ortaya çıktı. Keyifli okumalar dilerim.