Bütün Öyküleri Abdullah Efendi’nin Rüyaları, Yaz Yağmuru ve Kitaplarına Girmemiş Öyküler

“Yüzü, hiç tanımadığı, görmediği cinsten bir saadet içindeydi. Sanki birden tek bir çiçek oluvermişti. Ve bu saadet bazı akşam saatlerinde görülen aydınlıklara benziyordu. Eşyayı başka şekilde içimize sindiren yaşadığımız anı bir uçurtma, bir türkü gibi havalandıran bir şeydi bu. Sevinç denen şeyin asıl manası bu olmalıydı: maddesini böyle eriten, yok eden, hiç olmazsa kendi aydınlığında onu inkar eden bir hal... Çünkü şu anda genç kadını görenler onda bu parıltıdan başka bir şey seçemezlerdi. Birdenbire ürktü. Bu kadar derin bir şekilde sevinebilmek için bir insanın nasıl bir ıstırap içinde yaşaması lazım olduğunu düşündü.
Büyük bir lambaya benziyorsunuz. Büyük, temiz, işlenmiş, güzel, eski bir lamba. Yahut bir avize!

Gündüzün ortasında mı?“ (“Yağ Yağmuru“ adlı öyküden)

Huzur, Saatleri Ayarlama Enstitüsü, Mahur Beste, Sahnenin Dışındakiler gibi romanlarıyla edebiyatımızda sarsılmaz bir yer edinmiş olan Ahmet Hamdi Tanpınar, biri oyun formuna daha yakın- toplam on beş öykü yazdı. Ama her öyküye bir roman sakladı.

Her biri önce bir solukta okunan, sonra zihinde alışılmadık bir yer tutarak kendini tekrar tekrar okutturan öyküler.