Büyülü Gerçekçilik_{ve Louis de Bernieres'nin Latin Amerika Üçlemesi}

Büyülü gerçekçilik, iddia edilenin aksine Latin Amerika'ya özgü bir edebi tarz değildir, ancak Latin Amerika edebiyatıyla ilişkilendirilmesi ve dolayısıyla bu edebiyatta yaşanan patlamanın kendisine kazandırdığı ivme sayesinde özellikle postkolonyal durum ile ilgili hassasiyetlerini dile getirmek isteyen yazarların sıkça yararlandığı bir edebi tarz haline gelmiştir.

Büyülü gerçekçilik melez doğası gereği anlatı içerisine Avrupalı veya Batılı olmayan bakış açıları veya dünya görüşlerinin eklemlenmesine olanak sağlar.

Yerleşik edebi kalıp ve sınırlara sığmadığından batılı otoriter ölçütlere karşı bir meydan okuma olarak da görülebilir. Büyülü gerçekçilik, kabul görmüş söylemlerin ve 'doğru' kabul edilen gerçeklerin meşruluğunun sorgulanmasına da olanak tanır.
Gerçeği, bilrnediğimiz yönleriyle görmemizi sağlar.

Bu özelliklerinden dolayı postmodern yelpaze içinde de görülmektedir.
Çağdaş İngiliz yazarlardan Louis de Berniires, romanlarında özellikle savaş, ölüm, zulüm, işkence, göç, politik ve dini hoşgörüsüzlük, her türlü yozlaşma, ayrıca aşk ve fedakarlık gibi konuları ele almıştır.

Yazar Don Enunanuerin Alt Tarafları, Bay Vivo ve Kokain Kralı ve Kardinal Guznıan'ın Belalı Çocukları adlı romanlardan oluşan Latin Amerika üçlemesinin yanı sıra Yüzbaşı Corelli'nin Mandolini, Hayallerden Dökülen Toz, Kanatsız Kuşlar, Partizanın Kızı, Kızıl Köpek gibi eserleriyle de tanınmaktadır.

Bu kitapta büyülü gerçekçiliğin tanımı ve gelişimi üzerinde durulmakta, bir eserin büyülü gerçekçi sayılabilmesi için ileri sürülen teorik ölçütler ışığında Louis de Berni&es'nin Latin Amerika üçlemesindeki romanlarr büyülü gerçekçi yapan özellikler belirlenmeye çalışılmaktadır.