Çıplak ve Ölüydüler

Pervanelere yüklenmiş kar taneleri

Gökten aci, keder, hüzün, gözyaşi getiriyordu. Bizim de sevdiklerimiz, sevildiklerini bilmeyen sevgililerimiz vardi. Görevli sürekli deftere düşüyordu “mevten duhul, mevten duhul'' bizler hastane görevlileri, doktorlar, hemşireler acilin önünde hüzün içinde şaşkinlikla bakarken; vicdanlarimizin önünden, bizlerden hesap sorar gibi ölüler geçiriliyordu… aileler çocuklarini uyarmaya başladilar “aman sakin ha! O adamdan kitap falan alma gominis bulaşir''