Çocuk, Buğu Bir de Biz_Anımsamalar

Kararsızım, yaygın kullanımıyla “78'liler” mi doğru, daha seyrek kullanılan “74'lüler” mi, yoksa üç aşağı beşyukarısıyla “60'lılar” mı demeli? Yaşayanlarla mı tanımlanmalı, yaşananlarla mı bir kuşağın yılcaadlandırılması?Önemli olan bu değil, “bizim kuşağın” yaşadıklarının tekrarlanmasının imkânsız oluşu. Ortam, genel atmosferbir gün çok benzer hale gelebilse de, o nesnel koşullar, o iklim, bir daha yaşanamaz. O insanlar bir dahayaşayamaz. Anlatmaya yelteniyor, en fazla sezdirebiliyor, arşivleştiriyor, bir nebze belgeselleştiriyor, amabugünün koşullarında, o insanların algılanması açısından çaresiz kalıyorsunuz. Hele o kahrolası nostaljiküçültücülüğü! Hele o kenara çekilenlerin çirkin “hey gidi”ciliği!“O insanlar” dedim. Her şey silinsin isterse, bu kalsın.

“Buhar inkılâptır. Buğu inkılâbın öksüz çocuğu. Buhar korkutucu bir gücün ortalığa çıkmasıdır. Buğu, ince bir tabakanın soğuk yüzeylere tutunması. Buğu, hep buharı özler, onun çelimsiz parçası olarak yolunu kesiştirir.

“Cümle libastan soyunmuş, üryan, zâmirin aşikâr etmiş girdiler kavgaya bizim çocuklar ve buğu, encam tavı gelsin demirin diye yürüdüler uğultulara. Erişsindi su galeyan noktasına, doğrulsundu yedi kat yerin altından onlar. Buğu özlüyordu suyun buhara inkılâbını, bir el üstüne bir kalp mi çizer, silip dışarıya mı bakar, ne fark eder…

“Böyle bir demdi o, biz de o dem, bilmemkaç numaralı bildiride adı geçen çocuklardık.

“Buğu bizden bir yaş büyüktü…”