Çocukluğumun Çalınmış Uykuları

"Çocukluğumda her gecenin sabahı, kirpiklerim göz kapaklarımı döve döve yoruluyordu... Gündüzleri seven çocuk degil, gecelere susayanlardandım...

Yatağa girdigimde, gözleri fıldır fıldır dönen, derin uykulara dalmak için annesinden, ablasından ninniler dinlemek isteyen çocuk olmayı çok istiyordum. Ne kadar dayanabilirdim ki hasret kaldığım uykuya... Gece doyamadığım uykuya, peşim sıra koşan işlerden firsat buldugum zaman duvar diplerinde, seki altlarında kavuşuyordum..."

Kalem döner, çıkar iner; anıların sesiyle yol alır; yorulmak nedir bilmez... Çocukluğun derin uykularından devşirir diyeceklerini yazsın istediklerimizi...

Türküler eşliğinde büyümüş, yalınayak yürümüş, ayağına batan dikenler umurunda olmamış, aklı sinemada, "aklının sinemasına her an yeni bir film takan" bir çocuktur kalem elinden düşmeyen...

Sona Bilgin, damlalardan dalgalar oluşturulmuş bu küçücük (aslında kocaman) dünyada bir yürek vuruşu yelken açmaya bekliyor sizi... Kendi hallerinde ve durmadan göz kırpan yıldızlara, çocuk dünyanızın küçük penceresinden "sizi seviyorum" diye seslenebilmeniz için...

- Y. Bekir Yurdakul