Din Eğitiminde İletişim ve Dini Tutum_{Bazı Çevre Faktörlerinin Dini Tutum Üzerindeki Etkisi}

İnsan, sosyaleşme sürecinde çevre faktörlerinin etkisiyle çeşitli objelere karşı tutumlar geliştirir. Tutum geliştirilen objelerden biri de dindir. Dine karşı tutumlar, doğumdan sonra başlayarak çocukluk, ergenlik, gençlik ve yetişkinlik dönemleri boyunca gittikçe netlik kazanarak gelişir. Kişi hangi dine mensup aile ve toplum içinde yetişmişse, genellikle geliştirilen dini tutum o dinle ilişkilidir. Kişinin oluşan dini tutumu, onun dini davranışlarını yönlendirdiği gibi, diğer tutum ve davranışları üzerinde de belirleyici rol oynamaktadır. Bireyin dini tutumunun oluşması ve gelişmesinde olumlu ya da olumsuz yönde etkili olan çevresel faktörleri çeşitli yönleriyle ortaya koymak, bunların olumsuz etkilerinin giderilmesi veya en aza indirilmesinin yanında, olumlu etkilerinin de bilinmesi bakımından önem taşımaktadır. Bu çalışmada özellikle üniversite öğrencilerinin dini tutumları ve dini tutumlarını etkileyen faktörler incelenmektedir. İnsanın dine karşı geliştirilmiş olduğu her türlü tutum ve davranışın geri planında aile, okul, içinde yaşanılan çevre, arkadaş ortamı, eğitim kurumları, dini müesseseler ve buralarda görevli olan insanlar gibi farklı yadsınamaz. Tüm bu faktörlerin dini tutumlarımıza ve dine karşı almış olduğumuz tavra etkisi ne kadardır? Ya da ne kadar bu faktörlerden bağımsız olarak dine karşı duruşumuzu belirliyoruz? Gerçekte hayatımızla ilgili aldığımız kararlar ve uygulamalarımız acaba ne kadar bize ait ve ne kadar bu faktörlerin etkisi altında oluşmakta? Yapılan bu çalışmada benzeri soruların cevaplarının ortaya konulmasının ötesinde "dini tebliğ" ve "din eğitimi" noktasında atılacak doğru adımlara ışık tutarken, yapılabilecek ve yapılmakta olan muhtelif yanlışları da ortaya koymaktadır.