Elemlerin Nefesi

adını koymaya karar vermeden önce

babanla saatlerce bir ada’da yürüdük

yüz yıldır aynı yerde duruyordu zeytin ağaçları

kokusu unutulan taş evlerin arasından

yabancı bir mezarın içinden geçtik

sönmüş mumlar vardı başlıklarında

aranılan cenneti bulmuş gibi

toprağın huzurlu koynunda uyuyordu

kaderi yazgısı tarih olan insanlar

belki de sürgündü her ölüm