Floransa ve Bağdat_{Doğu’da ve Batı’da Bakışın Tarihi}

Perspektifin kullanımı, Rönesans resminde bir devrim yarattı ve sanatçıya izleyicinin görüş açısını resmetme
fırsatı verdi. Oysa perspektifin teorisi başka bir yerde, Bağdat’ta, matematikçi İbnü’l-Heysem tarafından on
birinci yüzyılda oluşturulmuştu.
Ünlü tarihçi ve sanat kuramcısı Hans Belting, Floransa ve Bağdat’ta bakış metaforunu kullanarak Arabistan
Bağdat’ı ile Rönesans Floransa’sı arasındaki tarihi karşılaşmayı anlatıyor. Perspektifin, geometrik soyutlamaya
dayanan görsel teori (Ortadoğu) ve resim teorisi (Avrupa) olarak kullanıldığı ikili tarihini inceliyor. Ortaçağda
Arap matematiğinin perspektif teorisini doğurduğunu, daha sonra bu teorinin Batı’da sanata dönüştürüldüğünü
anlatan Belting, estetiğin ve matematiğin sınırlarını aşan bir soru soruyor: Müslümanlar ile Hıristiyanlar
birbirlerine baktığında, kendi dünya görüşlerinin dönüştürülmüş bir versiyonunu görürlerse ne olur?
Prof. Dr. Hans Belting (1935–2023) Almanya’daki Ludwig Maximilian Üniversitesi’nde ve Karlsruhe Tasarım
Yüksekokulu’nda uzun yıllar öğretim üyeliği yaptı. Sanat tarihi çalışmalarında, Avrupa toplumlarında imgelerin işlevini ve
kült nitelikli imgeden sanatsal imgeye geçiş sürecini ele aldı. Sanat Tarihinin Sonu: Modernizmden Sonra Sanat Tarihi isimli
kitabı Türkçeye çevrildi.