Güneşe Vuran

Anı mı, öykü mü, şiir mi? Bir kurmaca mı yoksa?

Güneşe Vuran dizelerinin ilk kıvılcımlarını o günlerde gördüm.

Bu eserin bize çarpan ilk özelliği, türler arasındaki geçişin o harikulade güzelliği. Bir sınır ihlali yok, tam tersine, bilinç akışının ve zengin duygu dünyasının bembeyaz ve yalnız kendisi kalan coşkusu var. Öykü şiirden beslenirken, şiir kendisini bırakmadan öyküye göz kırpıyor. Yalnızlığın burcunda, yüce ve kirlenmemiş duyguların, acımasız acıların süzgecinden geçen dansını görmek, gerçekten olağanüstü bir şiirselliğin gizemine götürüyor bizi.