Hacı Bektaş-ı Veli’nin Halifelerinden Hacım Sultan ve Menakıbnabesi

Hkn: 59a-59b,… gözü sultân hazretine tuş oldı dem eyledi yutmaya pes sultân hazret dahı ali-vârî bir nara urdı tag ve taş harekete geldi sultân hazretinün mübârek ağzından bir âteş peydâ oldı ejderhâya azm eyledi ağzından içeri girüp ejderhâyı yakmaya başladı cân acısından gâh havâya atlur yirlü kayaları dolanup hamur gibi kaynadurdı başını bir kayaya urdı hamura gider gibi başı kulağı kayaya yir eyledi ejderhânun yanup çağırduğundan burhanun aklı gidüp yatur sultân hazretinün merkebi kan kaşandı maâniye kırmuzı taş oldı …”
Tasavvufta ejderhanın taşıdığı simgesel anlam; yenilmesi gereken kötülük ve nefsi göstermesidir. Ejderha; saldırgan, azgın ve obur olması ve yılan gibi sinsiliği temsil etmesinden dolayı yok edilmesi gerekmektedir. Nitekim Hacım Sultan Menâkıbnâmesinde de; dervişlerin Hacım Sultan hakkında nifakta bulunmalarının simgesi olarak ejderha verilmiştir. Hacım Sultan, ejderhayı yakarak yok edince dervişler nefislerinden fitneden kurtulmuş olurlar. Hacım Sultan, ejderhayı öldürerek kötülüğü alt etmiş olur.