Hayat Meydanı

yağmurdan sonra yaz

yağmurdan sonra güneşe koşardık
masallara tırmanırdı geceler
tuzakları bilmezdik
sevdik

gül kokmak için gelir yaz
mevsimler de çocuktu 
yalnızlıktan söz etmezdi rüzgâr
denize dalan gözlerimizdi
dalgaları yorarken büyüdük

tahta iskeleye çömelirken akşam
kalabalık gülmek yakışır kente

anılar
her yaz kendiliğinden gelir
kalbime dokunarak geçerler yanımdan 

sevmek kendine sığmakmış
bir çocuğu gözyaşından kucakla
sev