Hücresel Düşünce Topluluğu

Her şey bir düşünce labirentinin içinde çıkış yolu aramak gibi karmakarışıktı, her gün aynı belirsizlik, aynı karmakarışıklık ve aynı yalnızlık, uykusuz geçen gecelerde uykuyu aramak ne kadar yorucu ise düşünce labirentinin içinde de düşüncenin çıkış yolunu aramak o kadar yorucuydu. Gecenin gündüze gündüzün geceye karıştığı bu günlerde, sisli havada rotasını kaybeden bir korsan geminin kaptanı gibi hissettiriyordu kendisini Umut…Bir yol, bir çözüm bulmalıydı yada kim bilir belki de yolculuğunda ona yol arkadaşlığı edecek yoldaşlar… Çünkü artık bu düşünce labirentinden tek başına çıkamayacağını kabullenmeye başlamıştı, neyse ki hayat ona fazlada acımasız davranmamıştı, tartışabileceği ona itirazlar edebilecek yeni arkadaşlar edinmesinde yardımcı olmakta hayli cömert davranmıştı hayat ona…