İnsanlığımı Yitirirken

İnsanların karşısında hep korku içinde titrerdim. İnsan gibi konuşma ve davranma yeteneğime en ufak bir güven duymadığım için tek başıma yaşadığım acıları içimde sakladım. Melankolimi ve huzursuzluğumu gizledim, belli olmasın diye epey gayret ettim. Görünüşte masum bir iyimserlik sergiledim; gerçek duygularımı gizleye gizleye komik bir tuhaf karakter rolünde mükemmelleştim.