Kağnı - Ses

Sabahattin Ali, öykü ve roman yazarıdır. 1907 tarihinde doğmuştur. İlkokulu Edremit’te, Balıkesir ve İstanbul öğretmen okullarında okumuştur. Yozgat’a ilkokul öğretmeni olarak atanmıştır. İstanbul’da yapılan bir sınavı kazanarak MEB’nca Almanya’ya gönderilmiş, yurda dönüşünde yeterlilik sınavını verip Almanca öğretmeni olmuştur. Aydın ve Konya ortaokullarında çalışmıştır. MEB Neşriyat Müdürlüğü’nde, Ankara Devlet Konservatuvarı’nda çevirmen, öğretmen ve dramaturg olarak çalışmıştır. Aziz Nesin ile birlikte Marko Paşa isimli gazeteyi çıkarmıştır. Siyasal içerikli yazılarından dolayı üç ay hapis yatmıştır. 1948 yılında vefat etmiştir.

Edebiyata şiirle girmiştir (Çağlayan Dergisi). Öyküleri Resimli Ay’da yayımlanmıştır. Nazım Hikmet’in etkisiyle öykü ve romanda yoğunlaşmış, çeşitli dergi ve gazetelerde yazılar, tiyatro eleştirileri yazmış ve çeviriler yapmıştır. Çevirileri arasında en bilineni Fontamara’dır. Gözleme dayalı, içeriğini toplumsal olaylardan Anadolu hayatından aldığı öykülerinde gerçekçi bir tutumla ezilen bireylerin acılarını, eşitsizliklerini işlemiştir. Olaylardaki sağlamlık, tasvirlerdeki ustalık ve detayların verilişi günümüz Türk öykücülüğünün öncülerinden sayılmasına neden olmuştur.

Öyküleri; Değirmen (1935), Kağnı (1936), Ses (1937), Yeni Dünya (1943). Sırça Köşk (1947). Romanları; Kuyucaklı Yusuf (1937), İçimizdeki Şeytan (1940), Kürk Mantolu Madonna (1943).
Şiirleri; Dağlar ve Rüzgâr (1934).
Oyunları; Esirler (Varlık tef., 1936, bas. 1966).