Kalbime Af Çıktı

Kişilerin hayatta birçok amacı vardır. En başı tabii ki de yaşamak! Peki ya nasıl? İnsanoğlunun yaradılışının en can alıcı noktasıdır; kişinin benliği. Yön verebildiği kadar doğru yolda gider insanoğlu. Başarabildiği kadar var olur hayatta ve ruhundaki mutluluğu hissedebildiği kadar gülümser dünyaya. En kolay olan gülümsemek iken, neden dökülür bunca gözyaşı? Neden yaşanır bunca vahşet? Neden kötülük hayatımızda her zaman kendine bir yer bulur? Açıklamaya kalksak belki yaradılışa kadar gider sözün sonu yine de benlik olduğu sürece bir soru işareti daha koyacaktır akıllar bu cümleye de!

Elif Polat Dinçer bize mutluluk adına, güzel olan her şey adına ve umuda tutulacak bir ışık adına kılavuzluk ediyor “Kalbime Af Çıktı” derken. Benliği, bencillikle değil mutluluk adına kullanarak, mantıklı düşünerek ve en önemlisi severek nasıl kullanabileceğimizi en yalın haliyle anlatıyor.
Susmasa dilimiz seviyorum derken utanmasa,
Dursa zaman, nefret tohumları saçılırken iyiliğe uzanmasa,
Bir gülüş kalsa her anda ruhumuz gözyaşlarına boğulmasa,
Ak bir güvercin uçsa sevgi dolu bulutlara kalplere af çıksa.

- Samet Türkyurdu,Editör