Kalbimin Suçu

Hayır, kimsenin suçu yok… Bir takım işsizleri bile beslediğim, onlara baktığım için kabahat bende… Çünkü onları işsizliğe alıştırdım, ahlaklarını bozdum… Bir sürü koca aşifteleri affettim, onlar yüz buldular, tabiatıyla peşimi bırakmadılar. Kabahat kimde? Yine bende! Hangi birini sayayım… İşte bu iki kadın, bizi zorla musibetten çıkardılar? Soruyorum, silah mı çektiler? Ne yaptılar? Gevşeyin, biziz… Haydi, şimdi korkun bakalım… Vaziyeti olduğu gibi kabul ediyoruz. Çünkü sonunda insanlarız!
    Göğsünü yumrukluyordu:
    - Bütün suç benim… Kalbimin suçu!... Cefayı da ben çekeceğim!