Kedisiz

2009 Orhan Kemal Öykü Yarışması Üçüncülük Ödülü Oysa bu iki yılda kimler unutmamıştı ki beni. Kitaba adını veren Kedisiz öyküsü bu cümleyle son buluyor. Unutulup gitmenin, bazen de hiç yaşamamış sayılmanın ağır kederinin yanında; hayat denen bu küçük derenin, kimi kez hangi umutları da yeşertebildiğini gösteren bu öykü, hatırlanmak üzerine yazılmış kısa bir destan tadındadır. Yılların dahi yıkıp yok edemediği tek şey nedir? sorusuna verilen yanıt, öykünün bu cümlesinde okuyucunun karşısına çıkıveriyor: Kendisini geçmişin karanlığına kolay kolay teslim etmeyen, her şeye karşın nefes alıp veren, gerçek ve aydınlık bir sevgi! Öykü sabır işidir. İki günde ‘şöhret' yapmaz insanı. Soydan Kızgın, bunu erken öğrenmenin meyvelerini topluyor şimdi. İlk yazdıkları da öyküydü; ama, onlarla yetinmedi Soydan. Sessizce ördü kozasını, dilini oluşturdu, kendi öyküsünü yarattı. Şimdi bugünün ve yarının bir öykücüsü duruyor karşınızda. -Feyza Hepçilingirler-