Lanetli Ev

“Onlarla bir kez karşılaştınız mı bir daha kaçamazsınız !..”

“Her şeylerini kaybeden bir çift ve yeni bir başlangıç için yerleşmek zorunda kaldıkları bir köy evi; insan hayatı daha ne kadar dibe gidebilir ki…”

“Dayanamayacağım.” diye düşündü. “Ellerim tutundukları yeri bırakacak ve boşluğa düşeceğim.” Korku, susuzluğunu bastırmaya başlamıştı. Aptallığına kızıyordu. Tırmanmak onun neyineydi. Titreyerek başını gökyüzüne çevirdi. Dolunay şimdi tam tepesindeydi. Yapmak zorundaydı, tek yol yukarısıydı. Tüm gücüyle kendini yukarı itti. Sonunda en tepeye vardığında nefes nefese kalmıştı. Sürünerek kendini toprağın üstüne bıraktı. Her yer bembeyazdı. Önce yorgunluktan görüşünün bulandığını düşündü. Ama hayır, gerçekti. Dolunayın altında, fosforlu beyaz parıldayan bir çiçek denizinin karşısında duruyordu.