Marcel Duchamp ya da Büyük Kurgu Büyük Cam’ın Söylensel Çözümlemesi Üzerine Bir Deneme

Bu kitap, Rrose Selavy opus magnum'unun, Duchamp'cı çalışmaların alanını altüst etmeyi hedefleyen, yapıtı gizbilime ve gerçeküstücü alana çekmeye yönelik yorumlardan kurtararak, eşzamanlı olarak çağının entelektüel ortamına yeniden kavuşturan ama bizim çağımızın daha canlı güncel ortamına göre yeniden kayda geçiren devrimci okuması.

XX. yüzyılın başında, çağımızın büyük söyleninin, Carrouges'un öngördüğü cisimleşmesi, Büyük Cam, "sürtünme tersinmesi ilkesi" ile ağırlıktan kurtularak, düşsel bir biçim sayesinde termodinamiğin ikinci ilkesini yok sayan ve L'Anti-Edipe'te yazıldığı gibi "paranoyak makinenin yerine geçerek, yeni bir insanlık biçiminin ve görkemli bir organizmanın doğumunu sağlamak için arzulayan makinelerle organsız gövdeyi birbirine bağlayan" bekar motordur.

Aynı zamanda, çağdaş sanatın, libidinal ekonomi ve makineci ekonomi'yi birbirine katıştırarak, Başkan Schreber'de veya, Bruno Bettelheim tarafından betimlenmiş "makine-çocuk'ta yer alan, güncel psikopatolojinin en sık tekrarlanan "durumlar"ından ürettiği kehanetçi ve en dokunaklı resmidir.

Duchamp'ın böylece "gözü açılan" yapıtı, asıl önemini geri kazanmıştır.