Muhayyel Dergisi Sayı: 22 Şubat 2020

Her sayı olduğu gibi yine Hasan Aycın çizgisiyle selamlıyoruz okuru.

Münire Kevser Baş, “Edebiyatın Doğasının Etik Olduğuna Dair Modern Vurgu: İroni” ve Engin Koca, “Badiou ve Başka Bir Estetik” denemeleriyle yeni sayımızda yer aldılar.

Şubat sayımızın öykücüleri: Handan Acar Yıldız, Mehmet Kahraman, Erhan Genç ve Neslihan Soydaş.

Dünya Romanı Kitaplığı’nda Necip Tosun, Miguel de Cervantes’i Don Kişot başta olmak üzere eserleri bağlamında değerlendiriyor: “Modern Romanın Doğuşu”

Bu sayımızın söyleşi sayfasında Selvigül Kandoğmuş Şahin, İlhami Atalay ile söyleşti: “Oysa gözün duraklamak zorunda kalıp, görmekten zevk almaya başladığında, o insanın kalbi çalışıyor demektir. Güzelliği görüp, yaşadığı ölçüde insan, ancak insan olma şerefine nail olabilir. İnsan her şeyde güzelliği ararsa, ancak huzura kavuşur. Bir şeyin güzelliğine dalan ruh, o anda kendi aslına döner, kendini bulur. Güzel gören güzel düşünür. Güzel düşünen, güzel görür. İnsan kalbinde ne varsa ancak onu görür...”

Ahmet Faruk Çağlar, Joker’i yazdı: “Hayatım Boyunca Var Olduğumdan Emin Olamadım ama Artık Varım”

Suavi Kemal Yazgıç, “Sezai Karakoç’un Muhayyilesi”ni yazdı.

Oktay Yivli, Kurmaca Sözlüğü’ne devam ediyor: “Metalepsis / Sınır Aşımı”

Sebeb-i Telif’i bu ay Cihan Aktaş yazdı: “Öğrenmenin Vitray Penceresi”

İ. Ethem Ortaköy, “Film Deneyimini Fenomenoloji ile “Görmek” Leon’un Mathilda’sına” yazısıyla aramızda.

Kitaplık bölümü yeni ve önemli kitapları gündeme getirmeye devam ediyor.

Uygar Atasoy, İsmail Isparta’nın Deliliğin Evrensel Tarihi; 

Soner Aydın, Yunus Meşe’nin Geçmiştir Belki;

Ayşegül Özdoğan, Ralph Fox’un Roman ve Halk kitaplarını değerlendirdiler.