Ömer Seyfettin’den Öyküler 10

Yalnız Efe - Dibace - Kimdi Yuf Borusu - Kazın Ayağı Foya - Muhteri - Velinimet - Uçurumun Kenarında

Sabahtan beri yürüyorduk. Düşe kalka geçtiğimiz sarp keçi yolları bazen sel yarıkları içinde kayboluyor, bazen sık fundalıklardan yarılarak, dibinde sivri sivri çam tepeleri görünen karanlık çukurlara sapıyordu. Ayı avuna gidiyordum. Kılavuzum Kumdere köyünün en namlı nişancılarındandı. Beraber tırmanacağımız yüksek ormanlı dağların daha çok uzağındaydık. Vakit vakit ince bir yağmur sepeliyordu. Güneş yoktu. Uçsuz bucaksız mor bir kubbeyi andıran dumanlı gökten, faniliğin geçmiş saatlerini hatırlatır gamlı guguk sesleri yankılanıyordu. Artık iyice yorulmuştum. Omzumdaki martin gittikçe ağırlaşıyordu.