Önce İletişim Güvenliği!

Bu kitap, bir dönüşümün değil, dönüştürmenin hikâyesidir. 
       Hemen hemen her inşaat alanında göze çarpması muhtemel bir tabelada, işçilere ‘Önce İş Güvenliği!’ ifadesiyle seslenen bir ‘erkek’ patron, ‘patronumsu’ ya da ‘kanun adamı’, sözüm ona İş Sağlığı ve Güvenliği prosedürlerinin tesisi için parmağını tehdit edercesine sallar ve kaşlarını çatar. Tehdidin, güvenliği hiçe sayan bir şiddet biçimi olduğunu adımız kadar ezbere bilmemize rağmen, bu tabeladaki çarpıklık dikkatlerimizi çekmeden öylece önünden geçer gideriz. Nitekim bu çarpıklık, sahip oldukları sınıf bilinci nedeniyle işçilerin de çok fazla dikkatini çekmez. Kimsenin durumu umursadığı yoktur. İşçiler de bizler de patronun buyruk verircesine parmak sallamasına alışığızdır. Peki, bu tabelada parmak sallayan kişi bir işçi olsaydı ve patronuna seslenseydi; o zaman da umursamaz mıydık? İşte, bu metnin bütün meselesi budur. Hepimize normalleştirilerek öğretilen bir ters-bilinci doğrultmak ve sonrasında farkına varılan çarpıklığı düzeltmek… 
        Bu metin, beş öğrenci ve bir akademisyenin, Türkiye’deki inşaat ve diğer yapısal iş alanlarını işgal eden bir sembolik şiddet aparatına karşı eşitlikçi bir iletişimi hedefleyerek giriştikleri iyileştirme emeğinin birikimidir. TÜBİTAK’ın 2209-A Üniversite Öğrencileri Bilimsel Araştırma Projeleri kapsamında desteklediği, “Önce İletişim Güvenliği!: İnşaat Alanlarında Kullanılan Bir Sağlık ve Güvenlik İşaretinin Sınıfsal Eşitsizlik Yönünden Araştırılması ve Eşitlikçi Bir Tasarım Önerisi” başlıklı projenin bir çıktısı olan bu metin, İş Sağlığı ve Güvenliği mevzuatında hiçbir resmî karşılığı olmamasına rağmen tüm inşaat alanlarına sinen bir güvenlik ve uyarı işaretinin eleştirisini yapar ve öğrenciler tarafından tasarlanan iyileştirilmiş önerileri de teorik yönden tartışarak geniş çaplı bir sembolik dönüşüm silsilesini başlatmayı amaçlar. Gücün, erkekliğin ve sınıfın; güvenliği tehdit edecek şekilde tasarlanarak bir ‘güvenlik güvencesi’ olarak sunulmaya çalışıldığı yaygın pratiği alaşağı etmeyi hedefleyen bu metin, normal ve yasal görünen bir sembolik şiddetin anormalliğini ve yasadışılığını gösterip, sınıfsal olmayan yeni bir sembolik yapılandırma görevini ifa etmeye çalışır.