Ronik Ve İkonik Kadın

Kızıl bir bulut olup içimi döküyorum, Bir sel felaketiyle haritadan siliniyor adın. Apartman boşluğunda gölgenle dans ediyorum; Yokluğun kadife bir ceket giymiş, bana tango öğretiyor. Kalbimin doğusunda adıma arama emri çıkıyor Perdelerimi kapatarak güneşle arama mesafe koyuyorum, Yüz hatlarından kendime bir yol çizip eve dönüyorum. Bugünlerde üç oda bir salon kalbime sığamıyorum. Rüzgarlı bir balkonda nar gibi parçalara ayrılıyor ruhum, Yirmi yaşımı Tarlabaşı'nda bir gecekonduda buluyorum. Ne zaman aynaya baksam göz bebeklerim rengini unutuyor, İçine su katılmış biraz süt ile çocukluğuma dönüyorum. Midemde hep neşeli bir gezegen keşfediyorum, Canı durmadan çikolata istiyor.