Safi’nin Pak Yüzü

Sâfi, ümidin önünde yeis perdesini sıyır. Şavk ve şevk denizinin sahilindeki kum tepelerini geç... Bulutun içindeki ab-ı hayat şebnemlerini gör. Gülün özündeki tatlı iksiri yudumla. Kovana bakınca arıdan geç bala yönel. Kin ve öfke dikeninden zaman çiçeğine kon... Gurura kapılma. Fakat öze, bengisuya, ab-ı hayata meftun ol. Onun pervanesi kesil… Perdelerde takılma... Sancı doğuma bir perdedir bunu bil. Şakakların zonklasın. Şafağın altın ışıkları beyaz bir gölge gibi saçlarına düşsün. Evet, gölgeler aslına bir perdedir. Fakat doğum anında, seher vakti böyle ızdırap perdelerinin ardında nice bahar muştuları gizlidir.