Sati

"Hiç yüzüme bakmıyor Sati... Renkli camlarla süslü kapıdan göründüğü kadarıyla yavaşça akşam inmekte. Birden çakan bir şimşek, içimdeki boşluğun mağara ağzına dönüşmesine neden oluyor, artık ben de onun yüzüne bakamıyorum. İlk büyük sırrı Sati de bilmiyor, yürekten söylemek istemesine karşın..."

"Polikar Öyküleri"ni okurken; yazının, günlük yaşam içinden geçen sihirli yol olduğuna bir kez daha inanacaksınız. Ancak her şey ince bir sisin içinde yitip gidecekse eğer, geriye ne kalacak?
Sadece, yazarın sayıklamaları belki de...