Şebnem

“Koridorda beklenmedik zamanda yakılan lamba; sessizliği de, karanlığı da aniden kırdı. Kalp sesleri duyulmaz oldu. Yıldızların arasındaki gizli ruh, yerleşiverdi tekrar şaşkınlıkla minik, korkak bedene. Kapının altındaki aralıktan odanın karanlığına süzülen sarı ışıkla birlikte gölge de yer değiştirdi. Telaşla kapıya doğru kaydı. Yıldızlar da, sessizlik de, ışıltılar da hepsi bir anda yok oldular. Geriye sadece korkak bir gölge, sarı yorgun bir ışık ve gittikçe yaklaşan adım seslerinden başka bir şey kalmadı. Adım sesleri en nihayet kapının yakınlarında kesildi. Gölge nefesini tuttu. Kapının altından vuran ışık yüzünde parladı. O an, ilk defa onun gözlerini gördü. Belki de sadece hayal ediyordu, emin değildi. O gece ilk defa gölgenin gözlerini fark etti... "