Şiir Dilinde Renk Anlatımları_{Lamartine, Hugo, Rimbaud ve Verlaine}

Renk anlatımları yazınsal yapıtların birçoğunda az ya da çok yer almaktadır. Özellikle şiir türünde belirgin bir şekilde kullanıldıkları dikkati çekmektedir. Nesneleri renkler aracılığıyla metinsel anlatılara aktarmak metne ayrıcalıklı bir çekicilik kazandırdığı gibi onları şiirsel metne taşımak da şiirselliğin gücünü ve etkisini artırır. Şiirsel heyecanın sağlanmasına inanılmaz derecede katkıda bulunurlar. Renk sıfatları hem doğrudan nitelemeler, hem eğretimeler ve hem de alışılmamış bağdaştırmalar yaparak şiirin içeriğine estetik bir zenginlik katarlar. Şiirin amacının bir anlamda da eğretilemeler yapmak olduğunu şiir kuramcılarının büyük bir çoğunluğunun savunduğu bilinmektedir. Şiir dili, heyecan üretmek ve duygu çağrışımı yapmak için iki önemli özellikten oluşur. Birincisi dizeler arasında mümkün olduğu kadar ses benzerliği sağlamak. İkincisi anlamsal açıdan izlekler ve imgeler çerçevesinde sanat yapmak için farklı anlamsal yapılar oluşturmak. Renklerin incelenmesi bu ikincisine yöneliktir. Bu çalışmada şiirsel metinlerde renk anlatımlarının anlamsal boyutu ele alınmaktadır. Romantik akımın öncülerinden Lamartine ve Hugo'nun Simgecilik akımında ise Rimbaud ve Verlaine'in şiirleri çalışmanın bütüncesini oluşturmaktadır. Bu şairlerde renk kullanımının yoğun olduğu göze çarpar. Birinci bölümde renk anlatımlarının incelenmesinde hareket noktası oluşturan kuramsal bilgiler verildikten sonra diğer bölümlerde söz konusu şairlerin her birine bir bölüm ayrılarak incelenmiştir.