Şila'nın Gözleri

Toplum parçalanırken en çok aşklar ağlar, aşk karaya vurmuş bir ahtapota dönüşür, suyunu salmış gövdesi ve kolları pörsümüş kimseye hiç bir şeye sarılacak gücü kalmamış. En çok bu zamanlarda insan insanın kurdudur ve bazende limanı.

Şila'nın gözleri kuduran bir denizde sığınacak liman arayanların ve ruhumuzu kemiren sorunların romanı: sanki biraz insan mıyız sevdiklerimizle beraberken? Biraz daha bütün ve tamam ya da biraz daha eksik miyiz? Kokularını tenlerini özlediğimiz insanlardan uzakta, biraz daha yarım ve aksak, kör ve topal günler için. Peki sence biriktirilebilir mi sevişmeler, paylaşımlar ve bir köşede toplanıp zor günler için saklanabilir mi, yoksa yaşanması gereken anlarda yaşanır ve biter mi her şey...

Eğer yeterince hazır değilseniz bilmek çoğu zaman tehlikelidir, peki ya bilmemek?