Soylu Çehreler

Birkaç güzel insan için şu mısrayı “berceste söz” sayarım. Sayıları az da olsa bu mısra ile anlattığım, çehrelerine tebessümün pek bi yakıştığını düşündüğüm güzel insanlar var. Onların çehresine bu hal nasıl yakışıyorsa, benim mısralarım da bu hali anlatmaya yakışıyor.

“Ezberimde yüzündeki tebessüm,
Boynu bükük bir bilinmez âlemdin.”

Hani ünlü bir söz vardır. Kimi insan ilaç gibidir, gerektiğinde başvurursunuz. Kimi insan gıda gibidir ihtiyacınız olunca/acıkınca aklınıza gelir. Kimi insan vardır ki hava gibi su gibidir. Bilirsiniz ki havasız, susuz yaşanmaz. Öyle insanları daima gönlümüzde yaşatır, onlarla birlikte olmaya, havasız ve susuz kalmamaya özen gösterirsiniz.

Günlük hayatımızda kendisiyle bir arada olmaya can attığımız, kendisiyle bir arada olunca mutlu olduğumuz, ferahladığımız, rahatladığımız, enerji dolduğumuz, elimizin tersini daha fazla kullandığımız muhteşem muhteremler vardır. Her birimiz için bu böyledir bence. Dost diyoruz onlara…

Ağabey diyoruz, hocam diyoruz, üstadım
diyoruz. Eşim diyoruz, evladım diyoruz.

İşte Soylu Çehreler ifadesi o insanları
anlatıyor bizlere…