The Girl With No Name-Easy Readers_{1200 Words}

"Şimdi kalkıp size 'bu albüm bizim geride bıraktığımız 20 yılın en iyi albümü' diyecek halim yok" diyor Fran Healy ve devam ediyor "Ama gerçekten çok iyi bir albüm yaptığımızı düşünüyorum. Tam anlamıyla 'geri döndük' gibi hissediyorum".

Gerçekten de öyle. Travis'in 5. albümü bize nasıl olup da dört Glasgow'lu arkadaşın çıkıp İngiltere'nin en iyi ve en sevilen gruplarından biri haline geldiklerini hatırlatacak bir albüm. Öyle bir grup ki Chris Martin bile Coldplay'i yaratan grup diyor onun için... Öyle bir grup ki milyonlarca albüm satmış ve bir dolu festivalde headliner olarak sahne almış... Öyle bir grup ki en iyi İngiliz grup ödülünü iki kez almış ve 'The Man Who' albümü İngiltere'deki her 8 evden birine girmiş...

'The Boy With No Name'i acı-tatlı pop şarkılarını barındıran bir koleksiyon olarak tasvir edebiliriz. Hem de acı-tatlı pop şarkılarını herkesten daha iyi yapabilen bir grup tarafından hazırlanmış. Albümün bonus track'i de dahil olmak üzere her şarkının potansiyel birer single olduğunu söylersek abartmış olmayız.

Görünen o ki Healy'nin hayatın iyi ve kötü zamanlarına dair mukemmel şarkılar yapma yeteneğinden hiçbir şey eksilmemiş. "Her şarkının daha önce yaptığımız şeylerden daha güçlü olduğunu düşünüyorum" diyor albüm için grubun basçısı Dougie Payne.

Travis'in son stüdyo albümünden bu yana 3 buçuk yıl geçmişti. Healy şimdi o albümü (12 memories) bir "terapi seansı" olarak nitelendiriyor. Payne de "O albümü gerçekten çok seviyorum ama halen birkaç yıl öncesinin sıkıntılarından kurtulmaya çalışıyorduk" diye ekliyor.

'The Boy With No Name' 2006'nın Aralık ayında tamamlandı. Healy gülümsüyor ve "Kafamın içindeki 'hala hazır değil' diyen sesler tam o zaman ortadan kalktı" diyor. "Şimdi harika bir iş çıkardığımız için çok mutluyum ve artık bunu herkesle paylaşmanın zamanı geldi".

Albüm büyüleyici 'Three Times And You Lose' şarkısıyla açılıyor: Büyük şehirdeki sıkışmışlık hissini anlatan klasik bir Travis parçası. Ardından 'Selfish Jean'le beraber neşeli bir havaya bürünüyoruz. Ardından ilk single olan 'Closer'la beraber içimiz ısınıyor. 'Big Chair' Healy'nin yalnızlık ve reddedilme üzerine hikayelerini birleştiren funk ritimleriyle dolu bir şarkı. Ardından gelen ve oldukça hareketli bir şarkı olan 'Battleships' ise birbirini seven fakat zaman geçtikçe kendilerini en ufak şeyden bile kavga eder halde bulan çiftleri anlatan bir şarkı. Sonra insomnia ile ilgili bir şarkı olan 'Eyes Wide Open' ve ardından Healy'nin baba olacağını öğrendiği gün yazdığı 'My Eyes' geliyor. (Albüm adını Healy'nin haftalarca ne isim koyacağına karar veremediği daha sonra da 'Clay' adını verdiği oğlundan alıyor.). Sırada hayatımızı değiştiren kısa anlarla ilgili bir şarkı geliyor: 'One Night'. 'Out In Space' ise iyi ve kötü zamanlardan geçen arkadaşlıkları inceleyen bir şarkı. Bir Payne/Healy ortak yapımı olan 'Colder' Travis'in 'Why Does It Always Rain On Me'den beri hava durumlarıyla alakalı olan en iyi şarkısı ve Healy'nin mükemmel harmonica çaldığına dair bir kanıt. Albüm Healy'nin New York aşkıyla yazdığı (hatta o kadar sevmiş ki kendine oradan bir daire bile almış) 'New Amsterdam' isimli şarkıyla sona yaklaşıyor. Albümün bonus şarkısı 'Sailing Away' ise "uçuk kaçık kısa bir şarkı". Healy bu şarkıyı arka bahçesinde oturup ölen balığı "Mr. Pink" için yas tutarken yapmış.

Albüm kendi içinde duygusal inişler ve çıkışlar barındıran ama bunların içinden keşfedilmiş bir güven ve makul bir umut hissi yaratan bir albüm. "Ben buna 'ihtiyatlı iyimserlik diyorum." diye açıklıyor Payne. "Bu albüm kesinlikle bir öncekinden daha tempolu ve daha pozitif bir albüm. Şarkılarınız güzel olduğunda kendinize daha fazla güveniyorsunuz. Bu da daha iyi çalmanız ve herşeyi daha pozitif görmenizi sağlıyor. Bence bu hissiyat bu albüme yansıdı."

Travis geri döndü! Sahnedeki ve dinleyenlerinin kalbindeki yerlerini devam ettirmek için...