Tukul ve Yanardağ

Odanın içi karanlıktı, sadece kapının altından ışık geliyordu. O kapı yavaşça aralandı, içerisi aydınlandı ve genç bir kadın gözüktü. Deniz günler sonra ilk kez gözlerini açtığında, gördüğü karmakarışık rüyaların da etkisi ile “Merveille?” diyerek seslendi ona.

“Adım Muna…” dedi kadın.

Deniz ona uzunca baktı. Gözleri ışığa alışınca yüzünü daha iyi seçebildi. Kısa boylu, zarif bir kadındı. Küçük ve ince bir yüzü, incecik kaşları ve küçük bir burnu vardı. Dudakları kalıncaydı…

“Uyandırdığım için üzgünüm. Ama sormam gerekiyor. Senin için yapabileceğim bir şey var mı?

Ne olursa yaparım…” dedi kapının eşiğinde dikilen Muna. “Hayır, sadece dinlenmek istiyorum.” dedi Deniz. “Merveille kim, kız arkadaşın mı?”

“Bir roman karakteri… Rüyamda onu görüyordum, ona gerçekten çok benziyorsun.” “Hiç görmediğin birine beni nasıl benzetebilirsin?”

“Betimlemelerden…”