Türkiye Belediyeciliğinin Stratejik Planlamayla İmtihanı

Batı Medeniyeti ile ülkemiz arasında oluşan stratejik açığı kapatabilmek için 19. yüzyıl başlarından günümüze sayısız reforma şahitlik ettik. Bu reformlar siyasi, iktisadi, yönetsel, kültürel, teknolojik boyutlarıyla etkililik ya da etkinliği açısından hep tartışma konusu yapıldı. Tartışmaların önemli bir boyutu hiç şüphesiz yönetsel düzlemdeki reformlara ilişkin ön plana çıktı. Bu bağlamda 19. ve 20. yüzyıl içinde Fransız kamu yönetimi ve dolayısı ile yerel yönetim sistemi modellenerek gerçekleştirilen dönüşüm, Türkiye Belediyeciliğinin şekillenmesinde esaslı bir etki üretti. 20. yüzyıl son çeyreğinden başlayarak günümüze kadar yönetsel reformlara feyz olan coğrafyalarda da değişim yaşandı ve küreselleşme ile birlikte Anglosakson pratiklerin tüm dünyada ve ülkemizde fazlası ile etkisini hissettirdiği bir dönem ile karşı karşıya kalındı.

21. yüzyıl başlangıcından itibaren Türkiye koşullu ve gönüllü politika transferleriyle gelişmiş ülkelerle arasındaki stratejik açığı kapatmaya yönelik birçok reforma imza attı. Bu reformlar içinde bir taraftan yönetsel kapasiteyi güçlendirecek önlemler uygulamaya alınırken, diğer taraftan kamu yönetiminin değişimi yönetebilmelerini sağlayacak tedbirler geliştirildi. Dolayısıyla Batı Kara Avrupası ekolünün etkisi ile temellenen kurumsal kapasite ve yine son dönemde Batı Anglosakson ekolünün etkisi ile şekillenen yönetsel pratiklerin oluşturduğu sentezin ortaya çıkardığı sorular ve sorunlar…
Bu çalışmada yukarıda bahsi geçen soru ve sorunlar, Türkiye Belediyeciliğinin stratejik planlamasında yaşadığı imtihan üzerinde yoğunlaşmıştır. Gönüllü ve koşullu politika transferlerinin bir sonucu olarak son dönemde kamu sektörü için fazlasıyla gündem olan stratejik planlama ve stratejik yönetim olgularının Türkiye perspektifinde; siyasal, yönetsel kültürel düzlemde değerlendirmeye çalışan bu kitap, sorunların çözümüne ilişkin nitelikli tavsiyeler ortaya koyması nedeniyle esaslı bir başvuru kaynağı olarak değerlendirilebilir.