Türkiye Varlık Fonu

Türkiye Varlık Fonu son dönemlerde üzerinde en fazla tartışma yürütülen kurumlardan birisidir. Fon, Türkiye Varlık Fonu ve Türkiye Varlık Fonu Yönetimi Anonim Şirketi olmak üzere iki ayak üzerine oturtulmuştur. Fon’a, ilişkin tartışmalar çok boyutlu olmakla birlikte belkide üzerinde en az tartışma yürütülen hususu takip hukuku açısından Fon’un malvarlığının durumudur. Bu çerçevede 6741 sayılı Kanun’un 7’nci maddesi ile Fon’un malvarlığının haczi ve rehni özel olarak düzenlenmiştir. Bu düzenleme de dikkate alındığında, bir tarafta ayrı bir tüzel kişiliği olmayan Türkiye Varlık Fonu, diğer tarafta tüzel kişiliği bulunan Türkiye Varlık Fonu Yönetimi Anonim Şirketi ve ayrıca tüzel kişiliğini muhafaza ederek Fon’un yönetimi altında faaliyetlerini devam ettiren şirketler bulunmaktadır. Her üç grubun birbirinden bağımsız olarak veya birbirileri ile bağlantılı olarak sahip oldukları alacaklar veya ifa etmek zorunda oldukları borçlar dikkate alındığında, icra ve iflas hukuku bağlamında bu kurum üzerinde çalışma zorunluluğu da kendiliğinden ortaya çıkmaktadır. Bu düşüncenin bir ürünü olarak “İcra ve İflâs Hukuku Açısından Türkiye Varlık Fonu” tarafımdan tez konusu olarak Ar. Gör. Ömer Buğra ALİHOCAGİL’e önerilmiştir.

Sayın ALİHOCAGİL, bu çalışmada varlık fonlarının genel olarak ortaya çıkış gerekçelerini de dikkate alarak, öncelikle Türkiye Varlık Fonu’nun hukuki niteliğine ve bu nitelik çerçevesinde yönetimi Fon’a devredilen şirketlerin malvarlıklarına ilişkin tespitler yapmıştır. Bu çerçevede Kanun’da öngörülen muafiyetlerin kapsamını, az da olsa temin edebildiği yargı kararlarını da dikkate alarak belirlemeye çalışmıştır. Ayrıca Fon’a muafiyet olarak tanınan ayrıcalıkların alacaklıların bazı temel hak ve özgürlükleri üzerindeki etkilerine de işaret etmiştir. Yazar çalışmanın ilerleyen bölümlerinde ise, tez konusunun kendisine önerilme gerekçelerinden hareketle, Fon’dan, Yönetim Şirketi’nden ve Fon’a devredilen şirketlerden alacaklı olanların alacaklarını tahsil için icra ve iflâs hukukunun hangi imkânlarını ne şekilde kullanabileceklerine ilişkin tespitler yapmış ve sorunlu alanlara ilişkin çözüm önerilerinde bulunmuştur.

Ar. Gör. Ömer Buğra ALİHOCAGİL’i bu titiz ve özverili çalışmasından dolayı kutluyorum. Aynı disiplin ve azim ile çalışmaya devam etmesi halinde kendisinin ilerleyen dönemlerde de medenî usûl ve icra-iflas hukuku alanına çok değerli eserler kazandırabileceği yönündeki güven ve inancımı belirtmek isterim.