Tutsak

Zeynep “Bugün okulumun son günü.” diyerek derin bir iç çekti. Nefesi sanki jilet kesiği  gibiydi, nefes borusunu çizip kanatarak geçiyordu. Aldığı her nefes anne ve babasına    uygulanan bu şiddetli baskıyı hatırlatıyordu. Bu durum onun ruhunu fazlasıyla yıpratmıştı. Ona ve ailesine yapılan  bu baskılar onun kalbine zehirli bir ok gibi saplanmıştı.
Zeynep neşesiz ve çok üzgündü bir daha gelemeyeceği okuluna yutkunarak baktı. Gözyaşlarını tutamadı arkadaşlarına utancından bir şey söyleyemedi. Ardına baka baka o  ateşten gözyaşlarını yanaklarına dökerek okuluna veda etti.
Hülya ÇELİK