Uğrunda Cennet Feda

Bana vermediğin beyni, Havaya taktın,
Adem bana yakın, Havva San'a!
Verdin O'na, bütün aşk'ın,
Âdem'e etmedim diye, secdemi incitme!

Bülbül gül dalında, gelir coş'a,
Karganın sesi, gider mi hoş'a?
Arı bal yapmaz, ağacıma vurup ta,
Yaprağım döküp, dalım incitme!

Güzelsin güzel, yoktur üstüne,
Yazı yazsam kalır mı, suyun üstüne?
Mızrabım yok ki, aşkın sazını çalam,
Zülf-ü yare dokunup, İzzet-i Cemali incitme!

Bülbül'ü sevdim, düştüm dünya kuyusuna,
Gül'ünü sevdim, düştüm ebed hapsine.
Alem duyar diye korkma, söyle gizli sevgini,
Gönül kapımı çalıp ta, toprağımı incitme!

İki kibirli dağ, dağ'a kavuşmaz ama
İki seven insan, birbirine kavuşur.
Sevgin yok ama korkudan yanaşıp ta,
Bir araya gelmez, iki yakamı incitme!

Ben iken bir zamanlar, O yar'in sevdiği,
Silahım kuru sıkı, varlığım sanki gölge!
Öpmek isterim, bükemediğim bileği,
İnsanlığın hazan vakti, baharım incitme!

Kuru sıkı silahımı doldurup, ifa etti işimi,
Üst üste nebi gönderip, şımarttığın İsrailli!
Kıskançlığım, Adem soyundan gelene,
Olmayan tacımı alıp, duygularımı incitme!

Kuru bir kibirden değil, maharet sahibi insana,
Cezan şirkten ötürü, Allame-i Kibr-i Azama!
En başta akd'in var, kıyamete kadar mühletin,
Hile ile yanaşıp ta, şefkat damarım incitme!