Uyuşturucu veya Uyarıcı Madde Suçları_{5237 Sayılık TCK. Hükümlerine Göre Uygulamada}

İlk çağlardan beri bilinen ve kullanılan uyuşturucu maddeler, teknolojik yenilikler ve gelişmişlik düzeyi ile orantılı olarak, bugün tüm ülkelerin en önemli sorunlarından biri haline gelmiştir. Özellikle son yıllarda, gelişmiş ve sanayileşmiş ülkelerde uyuşturucu madde kullanımı büyük boyutlara erişmiştir. Dünya Sağlık Örgütünün rakamlarına göre, dünya uyuşturucu madde ticaretinin hacmi bugün yılda 500 milyar doları bulmaktadır. Bu miktar sorunun ne kadar önemli boyutlara ulaştığının açık bir kanıtıdır.
Uyuşturıcu madde sorununun çeşitli yönlerden değerlendirilmesi mümkündür. Ancak bizce en önemli yönü, bunun sosyal sonuçlarıdır. Uyuşturucu madde kullanımının toplum üzerinde yarattığı olumsuz etkiler sayılamayacak kadar çoktur.
Uyuşturucu madde suçları üzerinde dururken, sanıkları suça iten sebepler ve uyuşturucu maddeyi kullanma, temin etme şekilleri her zaman ilgimizi çekmiştir. Bu ilgi bizi konuyu araştırmaya itmiş ve sonuçta bu eserin ortaya çıkmasına sebep olmuştur. Bu noktadan hareketle, konuya ilgi duyan ve araştırma yapan veya yasaları uygulama durumundaki idari ve adli makam ve merciilerle, değerli meslekdaşlarımıza faydalı olmayı amaçlayarak, uyuşturucu madde sorunu hukuki yönden incelenmiş, ülkemizdeki konuya ilişkin yasal mevzuata uygun olarak konu açıklanmaya çalışılmıştır.
765 sayılı TCK. 5237 sayılı kanunla tümüyle değiştirilmiştir. Bu değişiklikle uyuşturucu madde suçlarını düzenleyen hükümlerde önemli yenilikler getirilmiştir. Konular açıklanırken ilk bölümde öncelikle uyuşturucu madde kavramı ele alınmış, okuyucuya bilinen uyuşturucu maddeler detaylı olarak anlatılmıştır. Eserin ikinci ve sonraki bölümlerinde bu değişikliğe uygun olarak TCK. ve diğer kanunlarda yer alan uyuşturucu maddelere ilişkin hükümler tek tek ele alınarak incelenmiş ve konu sonlarına yeterince Yargıtay Kararları eklenmiştir. Eserin son kısmına halen ülkemizde yürürlükte bulunan uyuşturucu maddelere ilişkin tüm mevzuat ile halen bu konuda uluslararası alanda yürürlükteki tek metin olan 1961 Tek Sözleşmesi metni eklenerek, olanakların elverdiği ölçüde eserin noksansız olmasına özen gösterilmiştir.