Uzun Yaz

Yeryüzüne yağan pamuk bu gece ay ışığı altında oynaşıyor, geceye ruhani bir hava veriyordu; sanki gökyüzünde tek bir bulut parçasının olmadığı bu yaz gecesinde dolunayın altında mucizevi  bir şekilde kar yağıyordu. Derin dinsel bir duygusallıkla yağan pamuk yağmuruna, ekin tarlalarına , kapkara bir gölge gibi görünen ağaçlara baktım , rüzgarın açık penceremden içeri taşıdığı büyülü kokuyu ruhumun derinliğine çekerek sarhoş oldum.

Ekin tarlalarının bittiği noktada üst üste yığılmış tepeler bu gece insana ölümü , doğanın olağanüstü büyüleyici , korkutucu , esrarengiz gücünü göstermek istiyordu sanki. Bu devasa sessizliğin, ıssızlığın derinliklerinde köye yayılan anlaşılmaz korkuyu somut bir varlıkmış gibi ruhumun ne derinliklerinde hissediyor , saçlarımın teline kadar bu duyguyla ürperiyordum.

Artık kendimi tedirgin hissetmiyordum; bütün yapraklarıyla kendisini bu gece esen rüzgarın, pamuk yağmurunun kollarına bırakmış ağaçlar gibi tutkuyla, coşkuyla penceremin önünde uzayıp giden hayata baktım.