Yarınsız

“Nereye gidiyordum, hayattan ne bekliyordum?Daha kaç beyaz sayfayı kirletip yırtıp atacaktım?Daha kaç denizde boğulacaktım? Hangi uzakkıyıya vuracaktım? Kaç parçaya ayrılacaktım?Kaybettiğim ruhumu nereden bulacaktım?”

Deniz Yelkencioğlu, bir taşra kasabasının kütüphanesinde duvara asılı deniz feneri resmine bakıp bakıphayaller kurardı. Masum düşleri aşk için cinayetişlediğini sandığında parçalandı. Artık farklı kimliklerlefarklı deneyimlere yelken açacak, otoyollarda, uzak çiftliklerde, herkesin unuttuğu kentlerde kurduğu yeni yaşantılar suçlu bir kaçışla sonlanacaktı. Geçmişi ve kasabanın tozlu sureti unutulmaya yüz tutmuştuyavaş yavaş. Yarınsızdı. Ta ki Deniz'ini buluncayakadar…

Her deneyimin kapısı, dünyanın bir ucunda büyülü bir deniz fenerinin bekçilik yaptığı kıyılara açılıyordu belki de. Yaşamı, dünü, bugünü, yarınıvar eden aşkın kıyılarına…