Yorgun Zamanlar

Salondaki mermer sehpanın üzerine serdiğim notlara bakarak başladım. Epeyce zaman geçmiş, aynaların üstündeki toz da dahil yüreğim epeyce kirlenmiş. Sırayla bir bir kaybediyorum sevdiklerimi zaman bana güzellikler verirken bir yandan da zalimce alıyor benden sevdiklerimi. O esnada kapıdan giren güzel kızımın şaşkınca gülümsemesi kalıyor gözümün önünde. Gönül alma diyor kafam yaz bir kenara. Eskiye rağbet olmasa ne yapardım bilemiyorum ki? Yaşadıklarımı ablatırım diye notlar alan ben, dökülüyorum resmen.