Yuva

Kuzey Denizi kıyısında bir belde: Yazın tekneleriyle gelen tatilciler, kışın bu ıssız köşede yaşayan köy insanları. Kızı dünyayı dolaşmaya çıkan, dünyanın sonunun yaklaştığına inanan kocası da Berlin’de kalan orta yaşlı anlatıcı, yabancısı olduğu yerde kendine yeni bir hayat kurmaya başlar. Yalın bir hayat olacaktır bu. Ağabeyinin barında çalışacak, ağabeyinin arkadaşlarıyla dostluk kuracak, yaşamında beyaz bir sayfa açacak, yeni bir yuvaya sığınacaktır. Bu yuvanın içine yerleşirken günlerini nelerle besleyecektir? Geçmişten neleri getirecek, geleceğe neleri bırakacaktır? Issızlıkta kurduğu yuvayı hayatla nasıl dolduracaktır? Radikal biçimde bireyselleşmiş insanların nasıl bir araya geldiği, onca farklılıkta nasıl ortak noktalar buldukları, kendi niteliklerini yitirmeden nasıl sosyalleştikleri meseleleri üzerine eğilen yazar bütün bu sorulara, minimalist dili ve çağdaş kurgusuyla Yuva’da cevap buluyor.

Yaz Evi, Daha Sonra’da yetkin öykücülüğüyle tanıştığımız Judith Hermann’ın gözlem gücünü bir kez daha kanıtlayan, günümüz insanının yeni bir ‘yuva’ arayışını yalın, tarafsız bir dille anlatan, geride bırakmak, yalnız kalmak ve kendini yeniden oluşturmak hakkında bir roman, Yuva.